Εντός των εγγράφων του Σόρος, που προσφάτως είδαν το φως της δημοσιότητας ήταν και μία μελέτη που εκπονήθηκε από έναν Χιλιανό καθηγητή, ονόματι Cristóbal Rovira Kaltwasser, για το «Παρατηρητήριο Δημοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Η εν λόγω μελέτη προσπαθούσε να εξάγει συμπεράσματα σχετικά με την επέμβαση του ΔΝΤ σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και να τα προβάλλει στη σημερινή Ευρώπη, με ειδική σκόπευση στην λεγόμενη «άνοδο της ακροδεξιάς».
Μέσα σε αυτή την έκθεση, που προφανώς είχε υψηλό ενδιαφέρον για τον σιωνιστή Σόρος, υπάρχει και ένα βασικό συμπέρασμα για τις διώξεις εναντίον της Χρυσής Αυγής, οι οποίες – ως γνωστόν – διετάχθησαν από «Αμερικανοεβραϊκές και αμερικανοελληνικές οργανώσεις» που «έρχονταν στην Ελλάδα και πίεζαν για τη Χρυσή Αυγή», σύμφωνα με τον τ. Υπουργό Δικαιοσύνης, Α.Ρουπακιώτη.
Αναφέρεται, λοιπόν, ότι: «Κοιτώντας τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα (δηλαδή την φυλάκιση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής) δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένη για να υπερασπιστεί την φιλελεύθερη δημοκρατία. Η ενεργοποίηση της ιδέας της «μαχητικής δημοκρατίας» κάθε άλλο παρά απλή είναι. Απαιτεί καθαρές γραμμές σχετικά με το πως, πότε και ποιος θα πρέπει να αποφασίζει αν οι πολιτικοί «παίχτες» θα έπρεπε να απαγορευτούν.»
Πίσω από τις γραμμές της εκθέσεως αυτή, που απηχεί τις σκέψεις του ίδιου του Σιωνιστή Σόρος, μπορούμε να δούμε να πλανιέται το... φάντασμα του Πόππερ. Η ιδέα της «μαχητικής δημοκρατίας» συνίσταται στη χρήση νομικών περιορισμών στην πολιτική έκφραση και ο αποκλεισμός των «εξτρεμιστών» από την «δημοκρατία».
Όσοι πίσω από αυτές τις γραμμές διαβλέπουν τον «αντιρατσιστικό νόμο» της Νέας Δημοκρατίας, τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ και την γενικότερη συζήτηση για αποκλεισμό των Ελλήνων Εθνικιστών από τις εκλογές, καλώς διαβλέπουν...
Όμως δεν είναι μονάχα αυτά: Στην αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος των Ευρωεκλογών, το ίδρυμα του Σόρος σημειώνει με οδυρμό ότι η εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής διαρκώς αυξάνεται και ως λόγους σημειώνει τα εξής:
α) Παρά τις προσπάθειες της Νέας Δημοκρατίας και του Σύριζα να κουκουλώσουν το ζήτημα, το βίντεο Μπαλτάκου αποκάλυψε στον κόσμο ότι η Χρυσή Αυγή υφίσταται πολιτικές διώξεις
β) Το γεγονός ότι τότε οι αναρχικοί δεν ήταν τόσο ενεργοί (πιθανότατα, λοιπόν, με εντολή του Σόρος ξεκινάνε οι συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις)
γ) Απέτυχε το διπλό ανάχωμα που αποτελούσαν ΑΝΕΛ και ΛΑΟΣ
δ) Η οικονομική κατάσταση δεν βελτιώθηκε, αλλά αντιθέτως χειροτέρευσε
Συνεπώς, οι φυλακίσεις και οι πολιτικές διώξεις κρίνονται ως ημίμετρα από το ίδρυμα του Σόρος και προτείνεται πρέπουσα μία αναγωγή στη θεωρία του «δημοκρατικού απολυταρχισμού».
Εκεί βρίσκει κανείς, φυσικά, τον προαναφερθέντα Πόππερ, ο οποίος εν έτει 1945 έγραφε: «Η απεριόριστη ανοχή οδηγεί στην εξαφάνιση της ανοχής. Αν επεκτείνουμε απεριόριστη ανοχή ακόμα και σε αυτούς που δεν είναι ανεκτικοί, αν δεν είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την κοινωνία της ανοχής έφοδο των μη ανεκτικών, τότε οι ανεκτικοί θα καταστραφούν και η ανοχή μαζί τους. Με αυτή την δήλωση δεν υπονοώ, παραδείγματος χάριν, ότι θα πρέπει πάντα να καταπιέζουμε την εκφορά μη ανεκτικών φιλοσοφιών. Όσο μπορούμε να τις αντιμετωπίζουμε με λογικά επιχειρήματα και να τις κρατάμε υπό έλεγχο στην κοινή γνώμη, τότε η καταστολή θα ήταν σίγουρα μη ενδεδειγμένη επιλογή. Αλλά πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να τους καταστείλουμε ακόμα και με την βία αν χρειαστεί.»
Εκεί βρίσκει κανείς και τον προγενέστερο, αλλά επίσης Ιουδαίο, Karl Loewenstein, ο οποίος ήδη από την δεκαετία του 30’ πρόκρινε την εξής αντιμετώπιση:
α) Συγκέντρωση ολόκληρης της εξουσίας στην κυβέρνηση - Δηλαδή να μην υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη και γίνει κανά... λάθος
β) Ενεργοποίηση εκτάκτου ανάγκης, ώστε να περιοριστούν τα δικαιώματα έκφρασης, συμμετοχής στα πολιτικά πράγματα κ.ο.κ. και ακολούθως ο,τιδήποτε παρεκκλίνει από αυτά να στέλνεται στα μη ανεξάρτητα «δικαστήρια».
Κώστας Αλεξανδράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου